. در متن مقالات و یا پایان‌نامه از فعل‌های اول شخص مفرد یا جمع استفاده نکنید، بلکه فعل‌ها رو مجهول کنید. برای نمونه، به جای «در این پژوهش سعی خواهیم کرد …» از عبارت «این پژوهش سعی دارد …» استفاده کنید. هنگام استفاده از منابع درون‌متنی، بعد از ذکر منبع نقطه بگذارید نه قبل از آن. برای نمونه: بین خلاقیت و هوش ...
. ضمیر اشاره آن و این هر گاه مقدم بر حرف «که» بیاید معمولاً چسبیده به آن نوشته می‌شود:به شکر آنکه شکفتی به کام بخت ای گلنسیم وصل ز مرغ سحر دریغ مدار (حافظ)اینکه پیرانه سرم صحبت یوسف بنواختاجر صبری است که در کلبه احزان کردم (حافظ) ولی اگر آن و این به معنای «آن کس (یا آن چیز)» و «این کس ...
. کتاب «بر بال قلم؛ چهل درس در قلمرو ادبیات پارسی و آیین نگارش» نوشته استاد گرانقدر سید ابوالقاسم حسینی (ژرفا) سال‌هاست که در حوزه‌های علمیه به عنوان کتاب درسی، تدریس و تحصیل می‌شود. این کتاب به خاطر حجم سنگین و اطلاعات فشرده آن، موجب نگرانی طلاب هنگام مطالعه و امتحان طلاب شده است. از همین رو، فصل اول این کتاب که مهم‌ترین مباحث آن در ...
. این دو واژه را معمولاً به جای یکدیگر به کار می‌برند، ولی این دو مترادف نیستند و معنی و نحوه کاربرد آنها در جمله تفاوت دارد. «اینَک» کلمه‌ای است برای اشاره به شیء یا شخص حاضرِ نزدیک (برای اشاره به شیء یا شخص دور «آنَک» گفته می‌شود) و معمولاً در جمله بی‌فعل به کار می‌رود؛ زیرا خود معنای فعلی دارد (تقریباً معادل «این ...
. با آن که از جمله‌های بلند و چند سطری باید پرهیز کرد، به جمله‌های کوتاهِ دبستانی و شکسته نیز نباید روی آورد. کنار هم چیدن چنین جمله‌هایی که «جمله‌های پیوسته» نام دارند، نوشته را خام و سبک جلوه می‌دهد. به این جملات توجه کنید: * قرآن راهنمای بشر است. نور قرآن بر همه عالم می‌تابد. اگر قرآن نبود، جهان تیره بود. شکل مناسب جمله: * ...
. پس از «آنچه» نیازی به استعمال «که» نیست و در متون معتبر فارسی «که» همراه «آنچه» به کار نرفته است. مانند: «آنچه کنی و آنچه نکنی و آنچه گویی و آنچه نگویی باید که همه به فرمان باشد» (مکاتیب فارسی غزالی، 97)؛ «آنچه به روزگار به خون جگر جمع کرده بود بر باد رفت» (تاریخ الوزراء، 226) در قدیم ...
. استفاده زیاد از جمله فرعی سبب می‌شود که خواننده نتواند سیر طبیعی نوشته را پی گیرد. مناسب است که جمله‌های فرعی به صورت مستقل درآیند و در جای خود قرار گیرند. مثلاً در جمله زیر، باید جمله فرعی ربطی به شکل مستقل آورد تا جمله اصلی، طولانی و نامفهوم نشود: سخن یکی از استادان الاهیات مؤسسه سنت گابریل که طیّ آن بر این حقیقت اعتراف ...
. در هر جمله مرکب، یعنی جمله‌ای که بیش از یک فعل دارد، یک جمله ساده هست که غرض اصلی گوینده را بیان می‌کند. این جمله را جمله پایه می‌نامند. جمله یا جمله‌های دیگری که برای تکمیل معنای جمله پایه به آن افزوده شده است جمله پیرو نامیده می‌شود. جمله پیرو معمولاً با یک حرف ربط به جمله پایه می‌پیوندد. مثلاً در عبارت «پارسایی را دیدم ...
. هر جمله دارای ارکان (بخش‌های اصلی) و اجزا (بخش‌های کامل‌کننده) است. این ارکان و اجزا هرگز نباید از جمله حذف شوند، مگر آن که قرینه‌ای بر حذف آنها دلالت کند و جای خالی‌شان را پُر کند. جمله‌ای که دارای رکن یا جزء حذف شدة بدون قرینه باشد، نامتعال است. مانند این جمله: این بنا در سدة پنجم ترمیم، اما در پی زلزله‌ای سخت فرو ریخت. رکن ...
. از آوردن جمله‌های دراز و مفصل پرهیز کنیم. هرگز نکوشیم که معانی چندگانه را درون یک جمله بگنجانیم. اصولاً هر جمله برای بیان یک واحد معنایی مستقل برنهاده شده است. بنگرید که پیچ و خم‌های این جمله، چگونه آن را نامطبوع و دشوار ساخته است: این کلمه را به مناسبت این که در نطق هیتلر … در جواب تلگرافی که ...