.
واژه «کنکاش» کلمه‌ای مغولی ـ ترکی، به معنای «مشورت» است.
«شش مَلِک به یکجای بر آن تخت نشینند و به اتفاق یکدیگر فرمان دهند و حکم کنند. و شش وزیر دارند. پس این شش ملک بر یک تخت بنشینند و شش وزیر بر تختی دیگر و هر کار که باشد به کنکاش یکدیگر می‌سازند» (سفرنامه ناصر خسرو، ص۱۰۹)
در اغلب نوشته‌های امروز، این کلمه را، به اشتباه، به معنای «کاوش»، یا «کندوکاو» و یا «تکاپو» به کار می‌برند و این غلط است.
«ذره‌بین برنامه‌ای گفت‌وگو محور است که هر روز از ساعت ۱۱ به یک موضوع اجتماعی و فرهنگی اختصاص می‌یابد. این برنامه بیشتر به کنکاش مسائل شهر تهران و آنچه بین شهروندان اتفاق می‌افتد می‌پردازد» (رادیو تهران، برنامه ذره‌بین)
منبع: غلط ننویسیم؛ فرهنگ دشواریهای زبان فارسی، ص۳۱۷