مقاله: ویژگی‌های دوست خوب از نگاه نهج‌البلاغه
.
طیبه بارانی
محمدصادق فاضل
ثریا سادات حسینی
.
چکیده:
دوست به عنوان یکی از مهمترین سرمایه‌های زندگی انسان در محیط اجتماعی، در کیفیت سرنوشت انسان، عاقبت به خیری و عاقبت به شری او تأثیر بسزایی دارد. اثر دوست صالح در رشد شخصیت و شکوفایی استعدادها امری غیر قابل انکار می‌باشد؛ از این رو باید در انتخاب این مهم ضوابط قابل اعتمادی را در نظر گرفت. حضرت علی علیه السلام در مورد این نیاز فطری در نهج البلاغه به مولفه‌هایی چون جاهل نبودن، هواپرست نبودن، همراه همیشگی در گرفتاری، عالم بودن و بیزاری از گناه اشاره می‌فرمایند. پژوهش حاضر به روش کتابخانه‌ای، و با توصیف روایات قید شده در نهج البلاغه به «ویژگی‌های دوست خوب از نگاه نهج‌البلاغه» می‌پردازد و نشان می‌دهد که همواره مکتب علوی نظام و قوانین خاصی را در دوستیابی وضع کرده که اعتماد و عمل به آن، می‌تواند انسان را در انتخاب دوست شایسته رهنمون سازد.
کلیدواژه:
دوست، نهج‌البلاغه، جهل، هواپرستی، گناه
.
این مقاله به «اولین همایش تأثیر نهج‌البلاغه در زندگی با تأکید بر مؤلفه‌های اجتماعی» ارسال، و در آن همایش پذیرش شده است.
.