.
امشب جلسه‌ای داشتم با معاونان پژوهش مدارس علمیه یکی از استانها
موضوع جلسه هم، نگرانی معاونان از تعدیل نیرو در ساختار جدید حوزه‌های علمیه است. این ساختار، در حوزه علمیه خراسان اعمال شده، اما در حوزه علمیه قم، هنوز درباره آن بحث و گفتگوست. بر اساس این ساختار، معاونت آموزش و معاونت پژوهش ادغام می‌شوند و با عنوان معاونت علمی یا مسئول علمی شناخته خواهند شد.
اینکه این طرح درست است یا نیست، بحثی جداست. من معتقدم که اصل این طرح بر مبنای سیاست ترکیب اتحادی آموزش و پژوهش است به خاطر همین، اصل کار بسیار شایسته و بجاست. اما اینکه آیا حوزه می‌تواند این کار را به درستی اجرا کند و به آن هدف اصلی خود برسد، خیلی بعید به نظر می‌رسد. چون انجام درست این برنامه و رسیدن به هدف مطلوب به زیرساخت‌هایی نیاز دارد که هنوز آن زیرساخت‌ها آماده نیست.
اما من به این معاونان گفتم:
وقتی وارد کاری می‌شوید که ضمانت شغلی ندارد، و حتی شغلی دارید که زمان پایان دارد (مانند بازنشستگی)، باید در کنار آن کاری که دارید، در همان زمینه یا در یک زمینه‌ی دیگر متخصص شوید. اگر شما تخصص دیگری را کسب کنید، تصویری که من از شما دارم این است: وقتی شما را، بنا به هر دلیلی، از معاونت یا مسئولیت پژوهش برکنار کنند، شما نه تنها ناراحت نمی‌شوید، بلکه خوشحال هم می‌شوید که وقت و ذهنتان آزاد شده برای فعالیت در زمینه‌ی تخصصی خودتان.
یک معاون پژوهش وارد دو عرصه تخصصی می‌تواند بشود:
الف. مدیریت پژوهش، یعنی همین رشته‌ای که من در خدمت شما هستم.
ب. پژوهشگری، که یکی از پرآوازه‌ترین و پردرآمدترین شغل‌های حوزوی محسوب می‌شود.
البته هر دو رشته سختی هستند اما مسیر رسیدن به هر دو کاملاً واضح و مشخص است.